Bir hayli zaman geçti Yaþlý bir balýkçýnýn aðýna takýlalý düþlerim Sonra denizle konuþmaya baþladým Zaman geçti Gökyüzü olmak istedim
Güzeldi mavi olmak Gülümsedi deniz
Sonra kuþlarý özgürlüðüne býraktým Onlar uçup gitti ben baktým arkalarýndan Çok zaman geçti Eskidi eþyalar Kapýlar gýcýrdýyor mesela Aynalar kýrýldý yüzüm’de Tozlu raflara kaldýrdým yalnýzlýðýmý Adýmý karanlýk sokak aralarýna baðýþladým Yüzüm’de eskidi zaman
Sonra Tinerciler gençliðimi resmettiler Islak Ve nemli duvarlarýn üstüne
Bu ben deðilim dedim Güldüler Sarhoþlar sol omzuma dokundu Baðýrdým Duymadilar bile Bende duymadým sesimi
Sonra Sokak arasý kaldýrýmlara þiirlerimi yazdý þairler Onlarda eskidi dedim içimden Adým bile yoktu ben yoktum hiç bir satýr’da Güldük denizle beraber Mavi mavi küfrettik þairlere
Bir hayli zaman geçti Sonra adým yalnýzlýk oldu Kuþlarý unuttum yüzümü çizdim denizin üstüne Gemiler gelip geçti üstümden Öldüm kaç kere ama Öldüðümü kimseye söyleyemedim...
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.