Şiir gibiyim bugünlerde

Þiir gibiyim bugünlerde
Eksik cümlelerimin yokluðuyla yaþýyorum hayatý
Yokluðunda dokunamadýðým varlýðýný çiziyorum bir resim gibi
Döküyorum her defasýnda þiirlere seni
Taramayý bir türlü beceremediðim siyah saçlarýn geliyor aklýma
Sonra ellerimin arasýnda kaybolan ellerini koyuyorum
Öyle sýcak oluyor þiirler
Bir ben biliyorum sadece ben hissediyorum
Þiirlerle ýsýtýyorum öyle bazen kendimi
Bazende ördüðün atkýyý doluyorum boðazýma
Sadece ansýzýn yakalandýðým yaðmurlarda üþüyorum
Þehir ýslanýyor kaldýrýmlar sokaklar sýrýlsýklam oluyor
Bir ben saklanýyorum kaçýyorum yaðmurlardan köþe bucak
Bir serçenin saçak altýna sýðýndýðý gibi sýðýnýyorum sonra umutlara
Ruhumdan kapý dýþarý edemediðim hüzünlerim var
Birde yüreðimin orta yerinde ki salýncaðýna kurulan özlemin
Senden sonra buðulu pencerelerle bakýyorum çoðu zaman
Hem hayata hemde yürüdüðümüz þimdilerde ruhsuz sokaklara
Kýsa ömürlü bir kelebek gibi
Renk renk desen desen
Ara ara gülümsemeler konuyor yüzüme
Bir þiire düþen cümle gibi düþüyorsun gözlerimin içine
Ýþte o gülümseme var ya herþeyim oluyor bir an
Birde kýzmak geçiyor içimden sana
Ben onuda beceremiyorum
Sen deðilsin þiir gibi olan sadece
Bugünlerde öyleyim iþte bende
Durmadan beni yazýyorsun sende
Güray Gökkaya





Sosyal Medyada Paylaşın: