Bakmayýn yoksul sokaklarda büyüdüðümüze Belki boyasý dökük kiremitleri akan Uðultuyla esen rüzgârýn pencereden girdiði Yaðmur damlalarýnýn sessizce camdan süzüldüðü Kýþýn soba üstünde ekmek kýzartýp kestane közlediðimiz Bugünlerdeyse o sýcaklýðý özlediðimiz evlerimiz vardý Yinede sahip olduðumuz çok þeyler vardý o zamanlar Mesela kirlenen üstümüze baþýmýza raðmen kirletmediðimiz hayallerimiz Hiçbir çýkar uðruna satmadýðýmýz dostluklarýmýz Baþkalarýnýn mutluluðuyla sevinebilen Üzüntüleriyle üzülebilen adam gibi yanlarýmýz vardý Büyüklerimizin gözünde birer gelecektik biz Öðretmenlerimiz gibi herþeyi bilecek ve öðretecektik Birazda doktor olmayý istiyorduk Büyüyünce banada bakarmýsýn diyen yakýnlarýmýz vardý Ve daha neler neler... Sahip olduðumuz çok þeyler vardý o zamanlar Bugünlerdeyse büyüyecek yeni çocuklar var O günleri geldiðimiz sokaklarý unutmadýkta Hayallerimiz vardý ya kirlenmeyen Biz sadece o hayalleri unuttuk... Güray Gökkaya Sosyal Medyada Paylaşın:
gokkaya.guray Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.