Herkesin yüreðinde bir aslan yatýyormuþ. Benimkinde yatansa koskoca bir yýlanmýþ. Bezirganlar çarþýda alýyor, satýyormuþ. Benim bütün sermayem bu pazarda talanmýþ.
Ney diye üflediðim çobanýn kavalýymýþ. Öðrendiðim ne varsa dedemin mavalýymýþ. Ninemi hiç sormayýn, babamla davalýymýþ. Emmi bilip sevdiðim meðer senin halanmýþ.
Daha küçük çocukken oturttular kilime. Kelepçeyi taktýlar, dudaðýma, dilime. Þiir senin neyine, bak dediler bilime. Çarptým, böldüm, topladým, sýfýr elde kalanmýþ.
Dediler ki insanýn olmalý bir emeli. Bu dünyada her kiþi emeðini yemeli. Adaletten hiç þaþma odur mülkün temeli. Mahkeme-i Kübradan gayrýsý hep yalanmýþ.
Koþtular bir dolaba, al sana iþ dediler. Ben de varým dedikçe, seninki düþ dediler. Bazen tekme attýlar, bazen de çüþ dediler. Büyük dava sandýðým sýrtýmdaki palanmýþ.
Aç kaldým, açýk kaldým, döndüm sokak itine. Her gün gelen belalar baðlanmýþtý rutine. Alkole meyl etmedim, dayandým nikotine. En sadýk dost bildiðim hep ömrümü çalanmýþ.
Yýllar yýlý horlanýp köpek gibi itilmem, Kirli bir mendil gibi çöplüklere atýlmam, Sýrtýmdan hançerlenip üç kuruþa satýlmam Bütün bunlar meðerse çok sinsi bir planmýþ.
Geçti gitti bir ömür, dizde derman kalmadý. Baykuþ öter hanemde, ocak, harman kalmadý. Kedim bile yok artýk, Tekir, Sarman kalmadý Müsebbibi kim dersen, feþmekanmýþ, falanmýþ
Hayat denen bu çarkta bin bir renge büründüm. Ne fazla dýþarýda, ne ortada göründüm. Yükseklere çýkmadým, hep altlarda süründüm Cürmüm neydi bilmedim, ip boynuma dolanmýþ
Sami der ki bakmadým ne endam ne biçime. Akýttým göz yaþýmý hep içime içime. Bana kalan tek miras, dokunmayýn hiç’ime Sýr dediðim ne varsa tüm aleme ilanmýþ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sami biberoğulları Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.