Adýmlarýmdaki gýcýrtý, Döþemelerin suçu yok, Menteþelerin dili tutuldu, Rezerve! Karanlýðýn bende kaybolmalarý takýntýydý; Baharýn eski eþi; esintiydi: “Meþeden bir tabureyim, Deðersiz bir sürü kýçýn, Çoðu kez yaðmurun, Kýþýn altýndayým, Bir sokak kavgasýnýn tam ortasýnda, Birinin kafasýndayým, Düþünce olarak deðil, darbe!” Hücreden gelen inilti; Ve kurgudan kalktým, Ütopya buraya çok uzaktý, Taksi tuttum, Laðýma dönmüþ beynimde, Fare ayaðýndan enstrümanlarla düþlerim, Sevdiðim bir parçayý çalýyordu; Týkýrtý!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.