YOLUM ARAFTA
Duygularýmýn yankýsýný duyan yok ki!
Sevdamýn koruyla yanarken,
Yüreðim bu narý daha fazla taþýyamaz.
Düþecek ellerimden, daðýlýp dökülecek hasretin
Dayanamam ki!
Benden sana mevsimlerden baharlar,
Uykularýmýn girdabýndan rüyalar,
Ömrümden ömür gitmiþtir.
Sen kalbimde aþk güllesi gibi kaldýn,
Taþýyamam ki!
Adýnla yazýlan bu þiirde kalbim
Derin bir sýzý içinde atmýyor ki!
Sevgi yumaðým örüldü.
Boynuna doladýðýn gece rengi atkýnýn,
Sana dikilen o eski anýlarýndan
Ellerimi acýyla çekiyorum.
Benden kalan boþluða,
Baþýndan bir þapka çýkar, düþünceni koy.
Nasýl savrulursa rüzgarla bir orman,
Bu kez de bir yaprak olsun beni sana hatýrlatan.
Bir gün senin de düþerse gözünden yaþlar;
Aþk bir gün seni de alýr bir selden bir yele koyar.
Ne zaman ki çalar gönül evinin kapýsýný ziller,
Çaðýr o zaman, dinletirim sana
Bir ömürden nasýl çala çala geçer zaman...
Sanma ki ellerime konan,
Saçlarýmla uçuþan bir kelebek,
Tenime sinmiþ bir kokun vardýr.
Gitmek benim iþim, yolumsa araftýr...
Figen ANAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.