Kuruttum bütün papatyaları
Bu akþam
Bir yudumda içtim istanbulu
Sonbahara eylül gelmiþ
Ve dökülmüþ sigaramdan bir acý gibi
Sahi ya
Sen acý nedir bilir misin
Yahut aðladýn mý hiç
Bir þiirin ardýndan
Mýsralar benzedi mi sol yanýnda ki boþluða
Sordum onlara
Sustular
Oysa ki ben
Þiir olacaktým bir zamanlar
Okuyup anlayacaktý beni þairin biri
Bir yýðýn papatyalar ýsmarlayacaktý saçlarýma
Sonra gidiþini hatýrlýyorum
Ýçimde ki acý kadar
Papatyar býraktý bana
Sonra sustum
Derin bir yalnýzlýða
Ve hep sordum kendime
Saçlarda bekler mi hiç
Bir papatya tarafýndan sevilmeyi
Yada ben ölünce
Bir duyaným olurmuydu sessizliðimi
Beyaz bir kefenin içinden
Bir sigara daha yaktým
Güldüm kendime
Ne manyak bir kadýným ben.
Ýnsan hiç bekler mi çölün ortasýnda yaðmuru
Ben hep þiirleri mi içtim oysa
Hatta bir limon aðacý bile büyüdü gövdesinde umutlarýmýn
Bir sonbahar sababýnda...
Ya siz bayým
Hiç konuþtunuz mu sol yanýnýzla
Benim bir sol yaným bile olmadý
Hep sað elimle okþadým
Kasýmpatýlarýn dikenlerini
Ve hiç hissetmedim
Hiç duymadým
Aðlayan yanlarýný kalbimin
Oysa kalbim
En büyük yarasýydý bedenimin
Benimse bir bedenim bile olmadý
Ve bu son bahar
Ölmek hiç yakýþmadý yüreðime.
Bir sigara daha yaktým
Ve kuruttum bütün papatyalarý mýsralarýmda
O yüzden benim bütün þiirlerim
Papatya kokar...
Þimdi
Hangi þair susarsa sussun bana
Ben ölümümü yazacaðým bütün mýsralarýmýn baþýna
Ben ölünce söyleyin onlara
Beni papatya suyuyla yýkasýnlar
O vakit unutulmam hiç
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.