Sýfatsýz zaman içinde
tekrarý olmayan
bazý renklere kapýldým
ve yaþýmdan çok
gerçekler akýyor üzerimden
yaþam engel tutmaz aþktýr
hücremde saklanan
doðal bir ana sýðmayan
insan sürüsüyüm
ki yalnýzlýktan korkan
ve kalabalýktan kopan
koyu küflü çekirdek misali
kýpýrtýyým
acýmtýrak günleri öpeceðim
tarla serçelerin aðzýndan
alýþýk olmadýðým yaradýlýþla
hep sana doðru akacaðým
belki de bu yüzden çoktu
seveceðim toprak yollar
üzerimde boran eylemleri
korkuluklara direneceðim
sonra aralanýrken yedi gün ýþýðý
kabuðumla yüzleþmek için
yaramda ýslah olmaz
bir tespih böceðiyle
rüzgar gülleri dökeceðim