KOKUNA HASRET

Kalbimin ruhumdan ayrýldýðý gündü seni görememek,
Yürekdeki sýzý bedendeki gözü götürdü benden.
Gecenin zifiri karanlýðýnda sahipsizce kývrýla kývrýla,
Sensizliðe kavrulmaktý kokuna hasret kalmak.
...
Boðulduðum dert selinde senle hüzünden ayrýlýrdým,
Gecem senleyken gün güzel aðarýr,
Sanki güneþ kollarýmda ilk bana doðardý,
Ben gül yüzüne doyamazken sen ayrýlýk bayraðýný açtýn sessizce.
...
Neydi be kalbimin o çarpýntýsý,
Sanki ayaklarým yok beden bir hoþ olurdu,
Tadýmda sendin tuzumda,
Nefesinle kafam sarhoþ olurdu.
...
Baþýný huzurla yasladýðýn goðsümde,
Okþadýðým o saçlarýn hala avucumda yatar,
Hasretiden gönlüm çöl sýcaðýnda kalmýþ
Buz gibi erirken seni bulamamaksa beni o yýkar.
...
Ýsmini kazýdýðým duvarlara vursam baþýmý,
Bu kadar derinden acýtmaz bitkin canýmý.
Çýkarsýz verdiðim bu harabe gönlümü,
Þimdi çýkaramýyorum o çýkmaz kuyudan.
...
Süresiz olan bu dermansýz hasretin,
Yürekte kapanmaz derin yaralar açtý,
Þimdi saramadýðým bu kanayan yaralar,
Garip gönlünün bendini aþtý.
...
Herkes halimi uzaktan iyi görüp biliyor,
Bilmezler canýmdan can içimden canan gidiyor,
Aklýmdaki hayalin damla damla gözlerimden akýyor,
Kan çanaðý gözlerimse alev alev yanýyor.
...
Þimdi içtiðim bir bardak suda bile,
Yanaðýmdan süzülen o saf göz yaþým var,
Meðer sensizlik, geçmeyen zaman olmayan sabahmýþ,
Uykusuz gecelerde sana susayarak uyanmakda varmýþ sevdiðim.


Esat KARACA
Sosyal Medyada Paylaşın: