MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

İNSAN
m.demirel

İNSAN




Rahmi maderde bir parça etken,
Mucizevî sanatla geliþir insan.
Bazen gününde kimi’de erken,
Bir þekilde doðup büyüyor insan.

Bebek anneye babaya muhtaç,
Geliþirken her þeye duyar ihtiyaç.
Hastalanýr ise verilir þuruplu ilaç,
Böyle düþe kalka büyüyor insan.

Altý yedi yaþýnda okula baþlar,
Bu yýllarda artýk baþlar telaþlar.
Zorluðu görünce çatýlýr kaþlar,
Okul yollarýnda yorulur insan.

Seneler geçtikçe sýnýf atlanýr,
Gün geçende hayat yükü katlanýr.
Yol üstünde dere hendek atlanýr,
Zaman tünel’inde yol alýr insan.

Gün olur kazanýlan okullar biter,
Bundan sonra iþ için dökülecek ter.
Sýnavý kazanýp iþe atlamak ister,
Çoðu kez dayýya muhtaçtýr insan.

Daha yolun baþý yolculuk bitmez,
Sever bir insaný ona naz etmez.
Evlilik zor iþtir para pul yetmez,
Huzurlu bir yuvayý özlüyor insan.

Bir bakar ki hanede var beþ kiþi,
Bir iþ yetmez kovalar ikinci iþi.
Sýkmaktan’mý nedir sýzýlar diþi,
Kaygýlanýr gününü yaþamaz insan.

Sýkma caný dalma fazla dünyaya,
Yatýrým yapmalý Allah için ukbaya.
Kanat takýp’da çýkamazsýn fezaya,
Dua edip nedametle inliyor insan.

Yaþlanýr tende kalmýyor derman,
Gönül’ü gençtir dinlemez ferman,
Elindeki bastonla gezdiði zaman.
Artýk bu hayattan býkýyor insan.

Yaþ kemale erer dertleri bitmez,
Nefsin þeytanýn yolundan gitmez.
Derki: artýk dünya beþ para etmez,
Huzuru ibadette buluyor insan.

Mehmet Demirel 11.02.2017

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.