Saçımı kestiler

Sonra büyüdüm
Çocukluðumdan masallar anlattým kendime
Bir salýncak astým gökyüzüne
Mavi kanatlý bir kuþ oldum
Çiçekli basma elbiseler giydirdim
bez bebeklerime
Unutacaktým seni
Kalbime hikayeler anlatacaktým
Ve adýný söküp atacaktým
Damarlarýmdan
Yazmayacaktým böyle sayfalar dolusu acýyý
Susacaktým bütün mýsralarýmda
Çiçekli þiirler koyacaktým
Masanýn üstüne
Sardunyalar
Ne güzel baharý öpecekti alnýndan
Sonra saçýmý kestiler
Küs çiçekleri açtý saksýda
Karanfiller
Ölen kimliðimin ardýndan aðladý
Küfkolulu darmadaðýn bir dolap býraktým ardýmda
Ve ýssýz bir þehir
Caddelerinde simit kokan bir sokak
Uzun boylu küpeli solgun adamlar
Þiirler
Hiç bir satýrýnda biz olamayan
Yalnýzlýk kokan
Acýlý bir son bahar gibi ýslak...
Sonra büyüdüm
Hep büyüdüm
Durmadan büyüdüm
Unuttum çoçuk yanlarýný hayatýn
Kalbimi bir kuþun
Kanatlarýna baðýþladým
Gökyüzü olacaktým
Denizi kucaklayacaktým bir martýnýn kanatlarýndan
Saçýmý kestiler
Oysa annem hiç acýmayacak demiþti bana
Annemde yalan söylemiþ mira
Çok caným yandý...

Mira sen hep böyle sus
Hiç yalan söyleme
Olur mu

Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: