sýkýþýrdýk.. bizim sýraya.. mekdebe geldiði günler..., ayný sýrayý O’nunla O’nunla yanyana müfettiþ her geldiðinde köye.. ne hülyalar kurardým “-müfetdiþ gelse” diye herkes bilir.. imrenir yatalak dedesinin baþýndan ayrýlamadýðýný herkeþler Aþadudu’ya acýrdý.. dedesine bakarak geçti ömrü-hayatý þaþkýndý babasý üvey ana cabasý Ayþedudu ömrümün varý üsdelik bir de kendibaþýna halý dokurdu ilk göz aðrým Ayþedudu
bir tek müfettiþ geldiðinde gelirdi Ayþedudu mektebe o da kýrk yýlda bir hani yoktu hiþ bir þeyi.. ne çantasý, ne kalemi, ne silgisi benim defterimi kordu önüne.. elinde tükenmek üzere iki uçlu boyamla eli erdiði yere süs yapardý bir lacivert, bir kýrmýzý bi dee.. baþ harflerimiz yanyana baþharflerimiz yan yana ne güzel dururdu bana ne hayallar kurdururdu Ayþedudu..
O’nun hiç okuma yazmasý olmadý.. ama neler yazardý gönlünce... geleceðe dair, beni ne düþlere daldýrýrdý parýl parýl ýþýldayan gözleriyle.. ben okurdum.. ben yazardým.. O dalardý, ben dalardým Ýlk göz aðrým.. yavuklum Ayþedudu’m
o çocuðudu, ben çocuk.. çocuk gibi çocuðuduk.. mutlu ama çok mutluyduk.. gülüþü tomurcuk gözleri boncuk çocukluðumuzdan daa, o köydeki o cennetten de ikimiz de kovulduk.. sebep oldu o garadut tadýný hatýrlamayorum, acýmý atamýyorum kara yazgýlýmm garagözlümm kara sevdam karadutum Ayþeduddu’m
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.