BABALAR

Ben en çok babamý sevdim.
Sarýldýðýnda bana
Evet en çok onu
Kalbimde en çok ona yer verdim.
Düþlerimde bir adamý.
Hikayelerini anlattý bana öyle öyle büyüdüm
Ezber ettim yüzünü ayaklarýnda sallarken beni
Koridorlarda koþuþturdu arkamdan yakalamaktý derdi beni
Yakalayamadý tabi.
Ýþte öyle öyle ezber ettim.
Ben en çok babamý sevdim.
Düþlerimde bir adamý
Kýrýldýðým zamanlar oldu elbet öfkeden kudurduðum
Bir hýþýn kapýyý çarptýðýmda
Ne gidebildim ne kalabildim
Kapkaranlýk bir koridorda
Aðladýðýmda tesellim yine babam oldu.
Delirmedim.
Susmak en büyük iþkencedir bazen
Bunu iyi bilirim.
Bu yüzden çýkmalý ahýn hayatýn bir köþesinden
Öyle derdi babam hep
Ýþte öyle öyle sevdim onu

Babalar neden ölür bilir misiniz?
Ben bilirim.
Bunu en iyi ben bilirim.
Ve bilmek acýtýr canýmý.

Sebebi olmazsýn
Dermaný hiç olamazsýn
Takar aklýna bir dert belli etmez
Geceleri aðlar ama belli etmez
Elleri titrer gözleri yorgun
Ve aðýr aðýr yürür yenik düþer gibi belli etmez..

Alacaðým vardý vereceðimden
Karþýlýk beklemedik ki severken
Küçük bir çocuk yaþadýðýn þehirde
Karþýlýk beklemez ki severken

Ýçinde küçük bir çocuktur hayat
Çok derinden ve bir okadar da yakýndan
Özlediðim her þeye
Yetim kaldým.

Uzaklar girdi aramýza
Kaç yaþýnda büyür insan?
Gittiðinde anladým.
Alacaðým olsun...


















Sosyal Medyada Paylaşın: