Hep sustum, mühür vurdum aðzýma dertlerimi dökmedim yakýnýma, uzaðýma aðrýlarla boðuþtum, acýlar yordu bedenimi kimsecikler bilmedi çektiðim bu çileyi.
Yüreðim aðlýyorken ben gülüyordum dertlerimi elimle daðlarýn ardýna atýyordum güçlü gösterirken beni, dimdik duruþlarým kimsecikler bilmedi, bitmedi arzularým.
Þimdi sonun ilk adýmý, kaldým bir baþýma heybemde hayallerim, çýktýðým bütün yollarda. varsa bile amacým, unuttum bunca zaman içinde mühür vurdum aðzýma, þimdi tam sustum iþte.
Canan Onuþ Sosyal Medyada Paylaşın:
Canan Onuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.