ön bahçesinde sevdamýn
koskoca dünya cam bir fanus
dur duraksýz akvaryumdu okyanus
soluk soluðaydý gökkuþaðý...
iþte birden ne olduysa
ecelsiz çekildim kumsala
karaya vurmuþçasýna balinalar
baþýmda bir zakkum çiçeði
tenimi akdeniz yalar...
inci avcýsý kesilirdim
doðudan batýya gerdanýnda ay’ýn
bir gümüþ tepside dansederken balýklar,
gözlerim kamaþýr, aðarmadan tan
göðsünde denizin gül rengi daðlar
poseidon’un zýpkýnýnda kan...
depremlerle uyanýrdým her sabah
yaþanmaz deðil, böylesine de
tuz çiçekleri açar, sevi denizinde yosunlar...
sevdayla gezilmiþtir her liman
ivintim yok artýk, kalmadý gidecek yerim
kumsalýnda köhnemiþ bir sandal
nasýl severse denizi, seni öyle severim...
özlemin güzel; büyük daðlar kadar
bir daha çekmemeli kimse denize beni
öyle yakýn ki bana sular;
dinleyin dalgalarýn göðsümde sesini!
...
iç çekerek aðlýyor pembe hülyalar
gül denize düþtükçe
seviye boyanýyor dalgalar
sularla öpüþürken kumsal
baþýmda bir zakkum çiçeði
tenimi akdeniz yalar...
...
bülbül öter gül dalýnda
gönlüme bir ay doðar
ay sularý, özlemin ise beni boðar...
ateþimi sen verdin, suyumu senden isterim
deðil yalnýzca kendini;
yandýkça aydýnlatýr güneþ evreni
sönmesin ateþin, yan tenim kadar!...
Þaban AKTAÞ
21.10. 2001
(*)Yayýnlanmýþtýr / Aykýrýsanat