ROZA

Gün ýþýðýna son merhabam bu,
düþ penceremi son açýþým.
Son kez gece ile kucaklaþmam,
yýldýzlarla son söyleþim salya sümük.

Dilek fenerleri yok artýk can parçam,
yaðmurun ipleri dolanamayacak artýk dalgasýna saçlarýmýn,
göðün yedi renk kuþaðýna deðmeyecek lale siyahý bakýþlarým
ve esmer yüzümde çiçeklenmeyecek avuç içlerin.

Bu son aðlayýþým çocuksuz kalan sokaklara,
taze mezar baþlarýnda son isyanýmdýr tanrýya.
Kalbi kuruyan mevsimlere son haykýrýþýmdýr,
son bedduamdýr kanýmýzla göðü yýkayanlara.

Saçlarýmla oynarken bir çocuðu sevebilme ihtimalim yok artýk
taç yapraklý kolyeler gizlemeye hevesli olmayacak, boynumdaki illeti.
Ýki ciðerim arasýnda bilenmeyi unutacak kör býçaklar
ve serçeler, son kez gözyaþý dökecek, aklým ile yüreðim arasýnda.


Ömer KIYAK
08.02.2016
Sosyal Medyada Paylaşın: