Bu gecenin en karanlýðýnda, kendimi pisliðin en dibine batmýþ hissederken, en içimin yalnýzlýðýna gömülüp olabilecek en kötü þeyleri hayal ederek gözümün önünde canlandýrýrken... En yaþamanýn meraklýsý deðilken, en intihara bu kadar yakýn hissederken ve en aðlamak isteyipte aðlayamamazken... Ve en çok bu kadar kaçmak isterken herþeyden ve tek çýkýþýn bu olduðunu düþünürken ama; nereye gidersen git kendinden kaçamayacaðýný en bilinçli þekilde hatýrlarken ve geçirdiðim en karanlýk gece olduðunu anýmsarken, köpeklerin sesi en çok bu kadar duyulurken ve en býkkýn,en sýkkýn,en keyifsiz,en hayalsiz,en ütopyasýz en serseri,en kötü,en masum olmayan halimde hissederken kendimi, anlarsýn ya iþte en çekilmezlik iksiri içmiþken ve en yorgun hissettiðim bu gecedeyken;
SENÝ DÜÞÜNDÜKÇE HAYATA DÖNÜYORUM... SENÝ DÜÞÜNDÜKÇE UMUDA BÜRÜNÜYORUM... VE SENÝ DÜÞÜNDÜKÇE ÝÇÝMDEKÝ ÇOCUÐA SARILIYORUM... Sosyal Medyada Paylaşın:
kırmızıkurbağa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.