Gara Aþa ðilin damýna bakdým durdum öle.. Aþa bacý ; torunu Anþa’yý önüne ðatmýþ gýzýn önece(ði)nde keseler, çýkýlar belli ga(y)ri Ismayýl’a yolluð etmiþ duralagdan bobayiðit gözel Ismayýl Anþanýn ardý sýra cümle ðapýsýndan çýkdý ne ðýdak uzakdan da olsa, bilme mi i(n)san ! emme omuzlarý çökük, boynu bükük geþmiþ getmiþ gönnümün aslaný, þahaným gene de bidenemm, ömrümün çiçe “ay ellerin yari”, gönnümün muradý yavýklým, hayalým, a(ðý)z dadý..
bireþ sonura gayfaya doru söykeldi bakdým Anþa ðýz ete(ði)ndekinneri eletmiþ de gerisin geri gelip geli Dehmennerin aradan atladým, öðüne geþdim, Halisenin harýmda bekledim çelenden ünnedim çekine-çekine “Anþaa gý, ne guyvudu eben Ismayýl emmine” çocuk tingedek düþdü, barnaðýynan saydý “mercimek, hakgaþ, peynir yarýn bazardan getce(ði)miþ de” “öylemi gýý maþþallah” dedim
bilmeyomuþ gibi “hinci Alibe(y)nin gayfadan yanna getdiydi seðit yavrým, Ismayýl Emmini benim eve al da ðel emme herkeþin içinde “ebem dedi” deme imi “bobam ünneyo” de imi gadýným acýkmýþdýr, dýþarý ünne, yanýna gelinþe de “ekmek yecez” de, “ille getcemiþiyiz” deye izbar et gelmeceð olusa sonurattan aldaðel.. benim eve Aþadudu ebem ça(ðý)rýyo “oraya getçemiþiyiz” deme deye eyicene tembeyhledim.. Aþa’ya
ya-a valla ilaf söz olcandan deði neneyen hindikden keyri hiþ kimseye hesap b(v)ercek deðilin hu yaþdan keyri emme n’arasýn olmayoyu edemeyorun iþdehe içinde bi vesvese neyeyse þeytan seni sana burakmayoru ku … ele ðüne garþý garý gýsmýnýn bi de bu derdi var yaþýna, saþýna, baþýna bakmazlar da adýný çýkarýllar, tefe gor çalarlar iþin gücün yoðusa, öðüne gelene merem annat gari isdeyen isdedini desin valla ha namerd olayýn umurumdaysa köpeð olu ürerin de! emme olmayoru iþdehe
hayalýný gurmuþu(yu)n onca sene ne onca senesi gý! ha ömrümce kime neyimiþ; bobam satarkana öðüne gelen, basýp üþ guruþu alýrkana “benin” deyen sürürken ora-bura hanký “ýrzý gýrýk” öðnnerine geþdi de “etmen-getmen” “oda sizin canýnýzýn bi parþasý” “çoluk-çocu(ðu) var” dedi de hinci namýsýmdan ona-buna hesap berceðimiþiyin elaleme kime ne? bana biþiy deyce(ði)n a(ð)zýna sýçarýn vallaha ha!
neyise lafýn birini goyup ötekine geþmeyen gaktým duttum hemen ordan kesdirimden, hopladým geþdim çeleni hemencik evin yolunu duttum ha zati ev toplancak deði, her gün ora bura keydiðim fisdannarý asbaplýða basdým gel beni gör Ismayýlýn geldiðini duyalý beri o ðeldi ðeleli düðünde bayramda keyindiðim gizdeliklerin birini çýkarýp ötekini keyyon ireyhimde hor! gerisini bana sor, yoþuk deye perdeyi file deðiþdirmiþiyin ev çinil, çinil gör bi.!
“iki ðarýlý bitten iki analý sütten ölü(r)” deler, Ismayýl da nere varsa zufra atýlýyodur, kanký gapýyý çalsa ikram izzet boldur emme kimse benim gibi yeyim-yeycek, gýrýntý mýrýntý düzemez hu ðün.. kimse benim gadak tedarikli deði(l)dir valla, neyye dersen? de;! de hele de!
çoc(uk)larýn hanký gelse evel Allah eli boþ gelmezler, bek bonkördürler neneyen taha “hu ilazým” demedim. ben onnarý, neliklerinen etiþdirdim baþgalarý olsa her Allahýn günü hýr-gür eder, dirlik düzennig galmaz harp çýkarý(r)lar, erezil-ürüsva onun bunun nizesinde olular ya valla þükür emrine benikinner! esla esla birinin ötekine “gaþýný eðmesi” yokdur.. .. ayný bobanýn dölü olsa o gadak olmaz neye biliyon mu çok çekdim bacým, o zamannar birbirlerine gayat mut(i) oldular, öðeylik ne bildirmedim onnara etinen dýrnak gibi, bek dutgundurlar et dýrnakdan ayrýlý mý gý bi araya ðeþsinner var ya kim hankýnýn bobasý, hanký hankýnýn gardaþý, hankýný hanký böyü-güçcü(ðü) bilemen valla
eller iki öz gardaþ geçindiremedi emme ben altýsýna da esla öðeylik bildirmedim.. esla, esla benim çocuklarýma falanýn fianýn deye deði(l) Aþadudunun çoc(u)klarý deler, ta öyle ya.. golay deði valla! “çencere gapaný bulmayýncaklayýn gaynamaz”.. ben onnara ne gaþýmý eðdim.. ne bi dirhem fisge vurdum ne vurdurdum.. heþ gocalarýmdan biri cesaret edebildi ne de müsaade isdeyebildi guzgun gibi gol-ganat gerdim çocuklarýma kimse hiþ kimse “gözüyün üsdünde gaþýn var” deyemedi onnara yaa!
onu deyodum ya; payam ceviz gýrmýþýyýn kii piskevit, ilokum kekik hazýr týkýrdayýp batý(r) zobada dünden su dökünüp saþlarýma gýna vurdum Yemen gýnasý ay anam, ta Hecaz’dan geldi elime bile gapgara oturdu aççýk sovan gapcýðý goduydum ondan mý ne dýrnaklarým narçiçe(ði) sanký yarýndan sonura gerdeðe gircek gibi eller duysa görse ne demez de mi? emme bak, bi yerde, kimseciklere anma bak vallahi emme birine demesem çatlayýp getçem aman kim görcek beni herkeþ iþinde gaydýnda sefil-sersem hemi de bizim o macera, laf-söz havaslýk kimin aklýna ðeli çokdan unuduldu getti bi ellen bi ele, geþdi ðetdi o zamannarý bilen-eden galmadý desek oluu hemi de herkeþin a(ð)zý kesem mi ki? aman kim ne d(iy)ecese, ne derse desin valla hu yaþdan sonura adým çýksa n’olu, çýkmasa n’olu
gakdým duttum ekmek suladým kaþ gap aþ biþirmiþin fasilesinden, keþge(ði)ne, ila(ha)nasýndan, gumpirine kime sorsan garýnýn kesdiði yenmez der ya, bizi mgýz.. hinci kime “halim hu” deyen yakaladým firik bi horazý kesdim hemi de kendi elimine hinci bi deliðannýya hu horazý bi kesivi decen.. iþin gücün yoðusa dert annat gari “Sungur Ýsmayýlý davet etcen de” eyisi mi üþ gulfalla bi elhem “býh” et getsin Allasen hamýraþý, cýlbýr olu-geder oturukene fasile masille aman neneyen aðýr gelir alýþýk olmayan mideye höþmerim, gadeyfi,hazýr taha ne; havla etceðdim hinci emme yaðsý yaðsý kokar ortalýk, aman sende..
çýkýlar file dünden hazýr emme gýz daha ünneyip gelenece kýrk tefa vaýlýr eve yüremin gümbürtüsünü duysanýz bi sanki okula gediyon sanki ilk gaçýþým “sanki bekleyen var gudurasýca” dizlerim zangýr zangýr dilim damam gurudu hinci ben ona ne decen gýy ürem dayanmaycak þart ossun. bu nasý biþiy gýý anam yaþ kaþ olusa ossun ne zaman ne olca(ðý) belli olmaz deye hazýrdýr. “ben garýyýn” deyen garý gýsmý her z(a)man garýdýr vallahi.. billahi.. ben bunu bilirin bunu derin..
de!
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.