Gurbet
Ey garip bahtýma iþlenmiþ sýzý,
Yoluma gizlenmiþ görünmez kazý,
Sensin ilhamýmýn sönmez yalazý,
Ben sana ezelde adandým gurbet,
Pusuda bekleyen zorlu akýbet.
Daha doðduðum gün musallat oldun,
Bilmiyorum gözyaþýmda ne buldun,
Yüreðime aktýn boþaldýn doldun,
Sýlamla vuslatým yakýndýr gurbet,
Sonra senin olsun bir gömleklik et.
Yükünü çekmekten kaçýndý daðlar,
Dize geldi gökler zamanlar çaðlar,
Âdem’den bilirim suçuna aðlar,
Hasretin yürekler daðlarken gurbet,
Þu fani âlemde nasýl rahat et.
Kýskançlýkta yoktur daha bir eþin,
Arasýna girdin ayýn güneþin, (1)
Cehenneme eþ olsa da ateþin,
Narýna aldýrmam yeter ki gurbet,
Ukba hayatýna temiz yolcu et.
Perde oldun Yakup’umun gözünde,
Aþka doldun Yunus’umun sözünde,
Aðýt kaldýn ozanlarýn sazýnda,
Sazdasýn sözdesin özdesin gurbet,
Mýzrabýný kýr da teli azat et.
Ruhum arzularken O’nu derinden,
Kanadý baðlanmýþ orta yerinden,
Her dem gün sayýyor yar kederinden,
Kaç þafak kaldýysa haber et gurbet,
Ten kemik kafeste bekler iþaret.
Ýsyan etmiyorum alýn yazýmsýn,
Sonbaharým kýþým bahar yazýmsýn,
Belki bize bunun için lazýmsýn,
Hayatýmdan söküp atamam gurbet,
Gölgeme saklýsýn satamam gurbet.
(1) Tasavvufta güneþ Allah’ý, ay ise peygamberleri temsil eder
Sosyal Medyada Paylaşın:
sebahattin tüzün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.