Doğum

Tiradýyla baþlayan yalnýzlýðýn
doðum,güne aykýrý ayrýlýklarýn kaçýþýnda
göðünü okþuyorduk
dokunulmamýþ ellerimle
yanan ellerim güneþinde...
güneþin mehtaba uðrayýp
gece olunca ýþýklarýmý söndürürdü
ki bir gün bir gece vakti
ay yansýmasý suretinde uyanan bebek
minik elleriyle hüsranýmýn en deðerli hazinesi
doðduðun günü Þubat’a asan ulvi bir el ile
kalbime çýð düþürdün
on dokuz sene hiç usanmadan uyudun yüreðimde
ve bir gece vakti gözüken tuðba aðacýnýn dalý
yirmi sene evvelden,
acýlarýmý yetim býrakmayan kadýndý...
hoþgeldin her Þubat’ta tekrarlanmaya
yine hoþgeldin sensizliðin çýðýr açtýðý yeni geçmiþine...



Doðum...
gözlerimde bir acý
Ki baban bir gece vakti doðurdu seni
annenin avucunda kalan sadece bir sevgi aðýydý
seni bana lakayt býraktýran acý
ki sen öldüðüm gibiydin ’acý’
bakýþlarýndaki acý,sürmende dolaþýrdý
öpüp gözlerinden gözlerim
sonra babana bakamazdý,
çünkü aþk haysiyeti kalmamýþ bir acýydý...


Suçu senin göðünde aramak mý yanlýþtý
yoksa babanýn yollarýmý kesip kesip
annemin ise gözlerimi örgülemesi mi?
ki senin saçlarýn evvelde ne iyiydi ne güzeldi
doðal bir yalnýzlýktý
kývýrcýklýðýný yaðmurlarýmda ýslatýp
rüzgarýn en çok dokunmaya korktuðu saçlarýn
uçurumlarda bile
yalnýz dansý gözümleydi
sonra sýzýlardan bir nehir aðardý
kara kaþý en az kirpiklerim kadar karaydý
nehrin ortasýnda duraðan bir acý
hiç gitmedi aðrýsý,
kýrýk kalbim
sonra attý attý
doðumun olduðu gün
kendini doðumda yaþlanan bir uçurumdan attý
tuðba aðacýnýn dallarý yine yetim kaldý...







Sosyal Medyada Paylaşın: