Sabahýn ilk ýþýklarý son ýþýklarýna hesap sorana kadar aðladým Huzursuz bir önseziyle ... Yaþlý bir duvara onlarca kez açýlmýþ yaralar gibi hissediyorum sonra Hep çok konusmamdan geliyor piþmiþ tavuðun baþýna gelmeyenler benim baþýma Hep dört dönüyor çaresizliðim deli kanimda Bildiðim þeylerin ayný þeyler olduðunu baðýrýyor tecrübe denen alçak döngü Umut zehirler Yalnýz olduðumu anlamam için tüm yaþananlar Kuyunda öleceksin Susmasi için iki elimle bastýrýp Kahrolasý aðzýna Yine yaniliyorum...
Ve gece... En sevdiðim kimseleri üzmek pahasýna Ana rahminden rahat olacaðýmý kestirseydim belki Kýyardým... Karanlýðýna kuyunun Çýðlýðýna yalnýzlýðýmýn Belkisine umudun Kýyamadým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
amelie poulain Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.