-Ruhun bir kızıl deniz gibi...

kýytýrýk bir þehrin en hayýrsýz yanýndan giriyorum içeri
bir tanýdýk hayrýný beklemek þüpheli
kalbimin aðrýlar kadar ateþte kývranýyorum
masum ölçülerde hissiz yakalanýyorum aþkýn pençesine
çýt bile çýkaramadan
hicranlarý çatlatan bir yüreðin çýrpýnýþlarý var içimde
bezginlik bürümüþ yüreðimi azar azar da kývranýyor
kaldýrýmlara bulaþýk adým izlerini usul usul eziyor
tüten nefesimde fýrlarken kaypak bir aþk
hiç durmadan aðzýmdan isyan fýþkýrýyor
aþk bu mu
bunun zerresinin neresindedir ki aþk

dostun gönlü daha da keskin düþmanýn kýlýcýndan
pes ettiðim an garezim giriveriyor devreye
hüsrana kapýlmaktan dönüþ yok vuslata
eðer ki geri durursam aramýza firak girer utanmadan
ayrýlýðýn yalnýzlýðýnýn karamsarlýðýyla gönlümü burkuyor
aklýma gelmedi deðil koynuna bir buket çiçek koymalýyým
kavganýn kini dursun bir an evvel
kiþisel dürtülerin tetiði kalsýn elimizde
bir tas suyla kendine gelir mutlaka kýzgýn sinirlerim

kancýk bir ayrýlýk bu durmadan azan
sarýlmalýyýz gecenin koynuna girerek uyumadan
mazinin altýný üstünü deþmeden
bu hal hiç yakýþmýyor ki bize sanki de hazan
þahsi bir benlik savaþý
bizlik’ten ýrak kaldýk hýrlaþýrken yüreðimiz
biz görünmüyoruz çünkü için içime hýrsla düþüyor
sevgi bozgununda yüreðim kötü kurþunlanýyor
hislerimde acýkmýþ bir bebeðin çýðlýðý var
artarak beynimizi tahrip edebilir
aþý ver o karanlýk hýrsýný
yürekten kopan duygu kýzgýn da olsa
gör ve düþün ama sakýn ellemek gelmesin aklýna

ruhun bir kýzýl deniz gibi
koklarsam artar kýzýllýðýn
arayý denk tartýyorum
ipi kopmuþ hýrsýn
sakin dur
bir çýkar yol arýyorum
sen kýmýldamadan dur
elbet ki tüm durmalar uçurumdan kurtulur

cennetten kovulmaya baþkaldýrýr bu benim kisi
yankýlar hep çýnlamanýn kulak aðrýsýyla beynime yükleniyor
üzüntüme hiç toz kondurmuyorum
hýrçýnca saçý ve baþý yoluyorum görkemi mi bozarak
hýrslandýkça alnýna bir buse hediye ediyorum
þap diye
sevginin olduðunu hatýrlatmadý mý sana kimse
kaybolup da giden sadece mazi deðil ki
geleceðin de yok oluþu

boþ býrakýþým da hiçbir kadýnýn asla adý yoktur
yalnýzlýðýn hükmü tek taraflý
göðsün kabarýk bir istemin niþanesi
gördükçe hasmýma gözlerim ardý ardýna sýkýlýyor
dizginlere sarýlý hýrsýn patlamasý duyuluyor
göðüs kafesinden çýð düþüþünün gömülü üzgünlüðü
üzgünlüðün kýstasý ayrýlýðý körüklüyor
sen sakýn kendine mal etmede
o zýtlýðýna çeki düzen ver
düzelt sen o pis nefsini
ver ki
tutkumun hýrsýna giren dürtünün esiri olmayayým
zira kendi kendimle kapalý kapýlarýn arkasýnda kalýyorum
maazallah o anda sakýn ha çýkmayasýn karþýma
çünkü hep hayali sukut içinde gezmekten çok mu çok geriliyorum...



(03.02.2017) AZAP...












Sosyal Medyada Paylaşın: