NİSAN SABAHI

Bu gün doðum günüm
Ve senin adýn uzak

Hatýrlamadýðýn gibiyim yine,
Bilmediðin gibi.

Sabahýn serininde,
Bir ezan vakti,
Akýþýný kaybetmiþ su gibi,

Nisan sabahlarý yaþýyorum
Baharýn gelmeyiþlerinde.

Yalnýzlýk hikayesidir okuduðum,
Aðýr bir dille yazýlmýþ…

Üzerimde hep o hüzün elbisesi,
Bir sabah vakti,
Nerden bileceksin sensizliði…

Öðrenilmiþ umut cümleleri
Kuruyorduk oysa,
Zaman daha erkenken
Bir aþký karalýyorduk,
Takvimlere, hesapsýzca...

Aþk bizim masalýmýzdý
Hiçç büyümeyeceðimiz.

Asýlýyorduk hayatýn dallarýndan
Herkes gibi.
Kavuþmak adýna ne varsa
Yokmuþ meðer…

Evet,
Hesaba katmamýþtýk büyüyeceðimizi.

Asýlýrken hayatýn dallarýndan,
Yargýsýz bir infaza,
Maruz kalmakmýþ bizimkisi.

Ve Senin adýn uzak!
Saatlerce bir boþluða,
Bakýþtýr benimkisi…

Gerçekten,
Tutulmak garip bir þeymiþ bir aþka.
Tutunmakta öyle…

Öksüzlüðü de biliyorum artýk,
Yetim kalmýþlýðý da…

Garip zaten bu aþta,
Baharýn gelmeyiþlerinde,
Bir nisan sabahýnda
133333 nehir þermin
Sosyal Medyada Paylaşın: