yuvarlak avuçlu çocuk

asrýn kýyýsýna vuran çocuðun sessizliðinden
ýþýklarý oynatýp parmaklarýyla
aydýnlýðýmýzý sarsan...
bize hiç tanýmadýðýmýz bir kadýný özletir?
sýcacýk ve yumuþak bakýþlý,
göðsüne yasladýn mý baþýný
bütün savaþlarýn birden kazanýldýðý


þu kýrmýzý kanýný insan olmanýn
damar damar akýtan periye yaþamak diyorlar
(þöyle uzaðýndan bakarak yaþamanýn)
nedir yani, bir deri parçasýný yýrtýp geçerken ölüm
insan olduðumuzu unutturacak...
nedir? uyuyup, uyanýyormuþuz
nedir? öpüþüyormuþuz ya
nedir? nefes alýyormuþuz kafi...
sularýný birbirine çarpýyormuþuz gecenin
köpük köpük vuruyormuþuz dalgalarý
nedir? varmýþýz kafi...

bir oðlan çocuðuymuþ, itiyormuþ oyuncak bir treni
rengarenk bir ilkbahar bahçesinde
ölmüþ babalarýnýn yüzünden uzak olana.
yanaðýnda dikenli tellerin yumuþacýk izleri
saçlarý en mavisinden bir gökyüzü
gözlerindeki uçurumdan, kirpiklerindeki ormana
bir denizi uzunlamasýna düþerken
ve iterken baþka bir denizi
ölmüþ annelerinin yüzünden uzak olana

durunca çok sonra!
durunca ki bir durak, mavi bir istasyon
binbir bekleme salonu,
ve kumdan kaleler...
ve sapsarý bir sokak lambasý...
binlerce gitmelerden, binlerce gelmelere
geriye binlerce orospunun(!) birden çocuðu
(tutunca incecik ellerinden)
açýk yaralarýmýz acýtýncaya
güneþler batýncaya
siz dedemin beþiðini kýrýp daðýtýncaya
(bir ölümü olduðu gibi önce)
dokunup, tanýyýncaya,
uyuyup, uyanýncaya...


Sosyal Medyada Paylaşın: