Nasýl bir karanlýk bu böyle saklanmýþ sanki koça Ýstanbul Köþe bucak.. Zordu zaten beklemek sabahý Bir de üstüne acýlar eklenince hiç çekilmez oldu Oldum olasý sevmem hastane odalarýný Þimdi sevmediðim bu yerde misafirim Her þeyi boþ verdim de Avuçlarýma býraktýðýn umutlarýmý da Kaybettim bu gece...
Hani diyor ya þair "Sen elmayý seviyorsun diye elmanýn seni sevmesi þart mý" tam da böyle iþte Biz yitirmiþiz, zincirlere vurmuþuz Sevdayý; Ne kesik yollar getirir seni bana Nede beni sana ...
Belli þimdiden uzun olacak bu gece ellet sabah da olacak Kimine hüzün,kimine sevinç getirecek Sen sevinç yaþayanlardan ol Hüzünler bana kalsýn kim bilir son sahnesidir hayatýn birazdan perdeler kapanýr ýþýklar söner bilemezsin...
Unutmadan küçüðüm Ne sen Tahir olabildin nede ben Zühre.
..iyikidoðduniyikivarsýn..
Sosyal Medyada Paylaşın:
L A L E Z A R Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.