BİZİ BİZE ÇOKMU GÖRDÜN
Diþlerimle öðüttüðüm,taþý içime bastým.
Gülüþünü gözlerimden,döküp sineme astým
Buz tutmuþ nehir misali, artýk sesimi kýstým
Bizi bize çokmu gördün,bu nasýl bir kalýþ yar
Bitir artýk bu hasreti,gel özünle buluþ yar
Yusuf gibi kör kuyuya, atýldýðým o anki
Yüzüm bir taþýn topraða kapanmýþ yaný sanki
Her cefana razýyým ben, sevdam sensin inanki
Bizi bize çokmu gördün, bu nasýl bir kalýþ yar
Bitir artýk bu hasreti , gel öźünle buluþ yar
Senle baþladý varlýðým, inan senle son bulur
Alýp verdiðin her nefes,bilki bana can olur
Sesimi duymasan bile, yüreðimi duy nolur
Bizi bize çokmu gördün, bu nasýl bir kalýþ yar
Bitir artýk bu hasreti, gel özünle buluþ yar
Her kendime baktýðýmda eksik kalan yanýmsýn
Hakkýn evi bu gönlümde, candan öte canýmsýn
MEYMANÝ bu aþka yolcu, sense benim hanýmsýn
Bizi bize çokmu gördün, bu nasýl bir kalýþ yar
Bitir artýk bu hasreti, gel özünle buluþ yar
Aþýk MEYMANÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.