Kara mavi

I

bu akþam caddeden geçen ben deðildim
kara mavi bir kediydi, gözleri yosun
yorgun. anlamak için sese ihtiyacýmýz yok...


II


burada
dolu yaðmuru yaðýyor
ýþýltýlý metalik, derinlerden geldi
iplere baðlanmýþ
karlar bitip buzlarýn eridiði gün
dehþet saçacaðým kendime
çarparak ellerimi
bir dansa katýlýp...


III



kurtlu elmalar
yeþil adam kuklalarý, ve
gökten düþen poe’nin iskeletiydi
kayýp kentin üstünde tepetaklak
kafa sallýyordum
cebimdeki kuþ ölünce


IV


nihai sonsuzluk,
tepede parlak ýþýklarýn yanýndaki ay
orada bir terslik var
kabuðu soyulmuþ çekirdek
yukarýya kýrýp büktüm dallarýmý
kimsecikler yoktu

yapraklarýn sessiz labirentleri gibiydi
gece renginde
öldüm
öldünüz...
Sosyal Medyada Paylaşın: