Yaz tatillerinde
azar azar sokaklarda oynasak bisiklete binsek de
ara ara dükkâna giderdik
babamýza yardým etmeye iþ güç öðrenmeye
bir lokma çocuk aklýmýzla...
Ýki katlý sefer tasýný
bacaklarýmýn arasýna sýkýþtýrýr
Bahçeli son duraktan telli otobüslere bindim mi
ver elini Opera oradan Ýtfaiye Meydaný
geç az daha Denizciler Caddesi Ulus...
Önceleri iki katlý iken sefertasý
dedem de iyileþip dükkâna gelmeye baþlayýnca
annem bir kaçak kat daha ekledi sefertasýna
zabýtalar görmese de kaçak katý, yüküm artmýþtý...
Yalan yok güzel olurdu annemin yemekleri
deðme aþçýlara taþ çýkartýrcasýna
babam dedem ben yumulurduk ekmek ile çalakaþýk...
O sefertasýnýn içinde
güzel yemeklerden baþka
umut vardý sevgi vardý paylaþmak
ve güzelliklere ulaþmak vardý...
Bazen utanýr sýkýlýrdým troleybüs de
herkes bana bakýyor zannederdim
sulu yemek olurdu ara sýra
bacaklarýmýn arasýnda sýký tutardým ki
nimetler yere dökülmesin...
Lokantalardan çoðu zaman yemezdik
ev yemeði bir baþkaydý
çalýþýrdýk bileðe kuvvet
karnýmýz açsa da gözümüz toktu...
Öðle saati dükkana girenleri buyur ederdik
yarým aðýzla deðil ha gönülden
’’Hadi buyurun Allah ne verdi ise’’
Ah be sefer tasý
yaz tatilinde arkadaþýmdýn
týngýr mýngýr giden troleybüslerde
o kýrk yýl önceki muhabbet güzellikler þimdi nerede...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.