ayağa kalktığında

bazen söz biter
o gün ne olduðunu bilmezsin
onurun çýplaklýðý teninde dolanýr
yýrtar acýlarýný kemiðinden
bedeni ruhundan ayýrýr
bir kurþunun soðukluðu gibi

kimse görmez
kimse duymaz bunu
bir tek sen yaþarsýn
bir tek sen görürsün
bir tek sen acýsýnda kalýrsýn
ömrünün yarýsý eder bu
yada ilk baþlangýcý

bir ölüm duraðýnda bekliyorum
ceset ceset acýlarýmý doðruyorum kara topraða
toprak soðuk, gök karanlýk
içim nefessiz
kalbim titrek

ah mavisi yasaklanmýþ sevda
saðýr sevgili
kör aþýk
göz yaþýnla beslendim hep
göz pýnarlarýnda boðuldum
kirpiklerin bir ok gibi saplandý göðsümün ortasýna
bir ah çektim
sonra ah anam dedim
tekrar doðruldum
tekrar kaldýðým yerden sevdim seni

her yaný tel örgülerle sarýlmýþ bedenimiz
üstümüzde cellat bir bekleyiþ
cellat bir sessizlik
ama alýn terinle yýkandým
daha güneþin doðduðunu göreceðiz birlikte
daha nice sevdalar peþimizden gelecek
ve biz aþkýn yüreðinde
sevdanýn izini süreceðiz

ey karanlýkta kalmýþ güneþ
ey koca dünya
yürek çatlaðýndan sýzan sevda
hiç mi sevmedin
hiç mi özlemedin bir aþký

her yüreðin
bir düþüþü
birde ayaða kalkýþý var
ayaða kalktýðýnda
sende öleceksin dünya

ibrahim dalkýlýç

31/01/2017
22:10 Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın: