Mümkün Mü Kavuşmak

Ne acý bir hatýra ki,
Senli zamanlar diyebiliyorum.
Oysa seninle zaman anlam bulmalýydý.
Unuttum ne varsa geçmiþe dair.
Bir seni kalbimden söküp atamýyorum.

Ellerim cebimde, üþüyorum yokluðunun ayazýnda.
Ne vakit bir cümle kursam aþka dair,
Tutuluyor dilim, gelmiyorsun dilimin ucuna.
Oysa sözcükler sana tutulmalýydý.
Sen aþka tutunmayý dahi bilmezken,

Rüzgârý arkama alýp adýmlarýmý hýzlandýrdým.
Oysa rüzgâr bana engel olmalýydý.
Tutamadým gözyaþlarýmý topraða deðerken,
Her katrede kuþlar gidiþime aðladý.
Bense hala ayný masala inanmaktayým.
Bir gün mutlaka kavuþacaðýz.

Mümkün mü gerçekten kavuþmak?
Kýyametin kopmamasý, ölümün gelmemesi…
Mümkün mü gerçekten?
Elden ayaktan düþtüm.
Saçlarým aðardý yokluðunda.
Ölüme ramak kalmýþken,
Mümkün mü gerçekten kavuþmak?

Sosyal Medyada Paylaşın: