tükeniyorum yavaş yavaş hasretinde...

bahara yakýn yaza uzak bir gündeyim
adýný sensizlik koydum
imkansýzlardayým yine...ve sen yine yoksun
aðlamaklý bak yine köþe de bizi bekleyen
kavak aðacý
ne kadar zamanlar geçsede bugünün üstünden
hep gönlüm uzak yazlara hasret
seninle olamadýktan sonra gönlümü hapsettim
hiç bir zaman güneþin olmadýðý
karanlýk ve soðukla kaplý
uzun uzadýya kýþ gecelerine
bir sen vardýn bu gönülde
sessiz sakin kaçtýn
gittin ya bir bahar rüzgarý ile
notalar bana küstü
sensizlik ise yine bana felaketim oldu
dövünsemde sýzlansamda boþa artýk
bir önemi yok sen olmadan doðan güneþin
çalan kapý zilinin
hasret ile oturup bu gece karþýlýklý
hatýralarýn üzerine yürümek var amansýzca
bir yadigar kalmýþ bana odamdaki kokun
bir de askýlýkta duran sessiz montun
umutsuz bir yakarýþ bendeki
durmadan peþimden gelen korkun
inanki artýk yoruldummm
donuk bir resmin kalmýþ bende
bir tutam yanýk sevdan
duruyor bak yine masamýn üstünde
giderken býraktýðýn vedannn...
ben yine bir köþede
içim titriyor susmalýyým giderken
ama içim...içim elvermiyor
biraz yorgunum bugün yine
ayaklarýmdan bi haberim
kalbim ise bende deðilll
tükeniyorum yavaþ yavaþ hasretinde...
Sosyal Medyada Paylaşın: