Belki bir gün gelirsin dönersin diye hayaller kurdum Kapým her çalýndýðýnda iþte bu sefer geldi diyordum Yüreðimde açan gülleri buket yapýp seni bekliyordum Ama gelen sen deðildin, hiç sen olmadýn Kanadý kýrýk kuþ gibi yalnýzlýðýma geri dönüyordum.
Gökyüzü bulutlu ve kapkaranlýktý, dünyam sensiz olunca Önümü göremiyordum, hasretin dumaný sis olup sarýnca Gökyüzündeki yýldýzlar bile yok oluyordu gece bastýrýnca Sensiz sisler içinde yapayalnýzdým Ne deniz nede mehtap tat veriyordu bana sen olmayýnca.
Özlemim çýðlýk olup yankýlýyordu sonsuzluðun içinde Gözyaþlarým ve yürekten akan kanla boðuldum sensizliðimde Her gün biraz daha eriyip bittim kayboldum kendi içimde Sen dönmeyecektin artýk bana biliyordum Ben artýk ölüyorum, bulamazsýn artýk beni bir gün geri dönsende.
Canan Onuþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Canan Onuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.