yavaþ yavaþ yüzüm kýzarýyordu ama utanmýyordum tepeyi silip saklandý güneþ sýcak yer altýnýn lavlarla kardeþliðini söylediler duyduk ki çiçekler hiç üþümüyormuþ
beni getirdiler karþýsýna karýþmadým evlerin o yan yana dizilen ve kýrmýzý çatýlarýn yaz rehavetinde gülüþürken ettiklerine hay Allah kuþlar takla atýyor bir bilsek sevinçten mi yoksa kederden mi bu kadar güzel yansýyor yüzümüze gök yüzü
yaþayanlara öðüt verip rüyalarýna girmekle ve anlatýlanlarý gerçek sanmalarý için öpülenler hariç artýk hakikkatý gösterecek elçi kalmadý buyurun büyük sonsuzun en güzel yerindesiniz bilseniz bir bilseniz beni de çok severdiniz
aldatýlmýþ kalbini silen aynacý rengarenk bir düþle yaptýðýný unutuyor elleri pembe dokunuþlarla ýsýnan insan kalbini toprakla paylaþabilir mi
ah sonsuz soru dinse gece tekrar etmezdi göðsü gerildikçe artan arzu teninden vazgeçmezdi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.