yediye beþ kala gelir öksüzlüðüm aklýma biri çýkar gider içimden daðýtýr masamýzda ne varsa
kör bir karanlýktýr yürür yüzü bezgin varoþlara gelmez ýþýk verenler þarap sunar sarhoþlara
yediye beþ kala yaðmur yaðar toprak ýslaktýr hep bir yerde bekler dalý kýrýlmýþ aðaç bulutlu gök belkide bir yerlerde gülümsüyor hala mavi gözleriyle aþklara
yediye beþ kala gelir güney sahillerinden avare sevdam bir avuç güneþ bir günlük canla perde aralýðýndan gün bakar ýþýklýdýr yüzü sokaðýn döker kara yüzünü taþlara yemyeþildir gözleri umudun sabah yediye beþ kala.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.