Oradaydık

Oradaydýk,
Uðultulu rüyalardan saðýr olmuþtuk sanki,
Bir merminin delip geçtiði yerdeki ýssýzlýktýk,
Hepimiz de yetim kalmýþ odalarda bekleþiyorduk,
Oradaydýk ve orada olmanýn nöbetini tutuyorduk.
Üþüyen Küskün kuþlarýn üzerlerini özgürlükle örtmek için,
Dargýn yollarýn üzerinde birikmiþ hüzün artýklarýný temizlemek için,
var gücümüzle kanat sallýyorduk.
Ve hepimiz orada, o inçe çizginin üstünde düþmemek için direniyorduk.

Oradaydýk,
Yaptýklarýmýzý kalbi somurtkan insanlar çekemiyordu,
O yüzden yine çok çalýþtýðýmýz bir hayalde,
düþlerimize pusu kurup,
bize sýkýntý hapý içirdiler.
Bir süre hepimiz sersemledik,
Tam o sýra,
yanýbaþýmýzdaki kocaman gövdeli aðacýn
dallarýna takýlmýþ bir kitap gördük hepimiz,
nedendir bilmiyoruz hepimiz sevinçten zýpladýk
belki de defalarca zýpladýk.
Kuvvetlice zýplamýþ olacaðýz ki
kitap daldan düþtü baþ ucumuza,
baþýmýzýn tam ucuna...
Kitabýn kapaðýnda þöyle yazýyordu :
"Kalbi kötü ve somurtkan adamlarla uðraþmanýn 1 yolu!"
hepimiz yine sevinmiþtik,
ki sersemlememiz tam anlamýyla etkisini yitirmemiþti.
hepimiz birden okumaya baþladýk heyecanla.
Hepimizin de gamzeleri vardý,
ve hepimiz de diþlerimizi göstere göstere gülümsüyorduk.

Anlayacaðýnýz hepimiz yine oradaydýk,
ve yine yeniden çalýþmak için canlarýmýz koca bir çan gibi atýyordu.
Dong!!! Dong!!!!

Sayfalarý kurumuþ yaprak sarýsýna dönmüþ,
dev kitabý bir an evvel okuyabilmek için can atoyorduk.
Ama biz/leri þaþýrtan bir durum vardý :
kitabýn en baþýnda bir cümle yazýlý,
diðer yüzlerce sayfasý ise bomboþtu.
Hepimiz çok çok þaþýrdýk.
Hepimizin de mimikleri þaþkýn bir ifadeye bürünmüþtü.
Sonra hepimizin gözleri sadece o cümleye çevrildi mecburen :
"Sözcük oku, daha fazla oku, Sözcük öðren, daha fazla öðren,
ki dolsun kitabýn tüm sayfalarý..."
Yine þaþýrdýk.
Birimiz þöyle dedi :
"Yine þaþýrdýk!"
Diðer birimiz de þöyle dedi :
"Yine çok þaþýrdýk!"
Diðer birimiz de tam : "Yine çok þaþ..." diyecekti ki :
Dev kitabýn üstüne bir kitap daha düþtü aniden küt diye .

Bir kedi gibi irkildik hepimiz.
"Bir kedi gibi irkildik hepimiz." dedi birimiz.
Sonra düþen kitabýn ön kapaðýnda yazan ismini okuduk hep birlikte :
"A DAN Z YE BÜYÜK YAÞAM SÖZLÜÐÜ"
Altýnda da daha küçük harflerle :
"Sözlüðümüz kendi kendini günceller,
iyi yaþamlarda kullanýn..." yazýyordu.
Hepimiz çömeldik.
Birimiz : " Hepimiz çömeldik." dedi.
Hemen kitabý karýþtýrmaya baþladýk,
kalbi somurtkan insanlarý yenmeliydik.
Birimiz : "Aaa. Ne çok sözcük var burada" dedi.
Sonra hepimiz :
"Bu kitapta çok sözcük var" dedik.
Der demez hani o aðaçtan bir yaprak düþtü.
Birimiz yapraðý eline aldý ve þöyle dedi :
"Yaprakta bir sözcük yazýlý."
Ve okudu :
"Oradaydým, ki beni sakla sözlüðün arasýna..."
Birimiz þöyle dedi, hepimiz ona döndük :
"Yine çok þaþýrdýk deðil mi?"

Hemen birimiz yapraðý sözlüðün arasýna sakladý.
Sözlük kýpýrdadý, kýpýrdadý, kýpýrdadý.
Yanýbaþýmýzdaki aðaç sallandý, sallandý, sallandý.
Sözlükten birden bir cümle çýkýverdi havaya doðru.
Rüzgar cümleyi, bir tüy parçasýný savurur gibi savurdu.
Tam o anda birimiz uçarak yakaladý cümleyi.
"Yakaladým, evet yakaladým iþte!" diye yüksek sesle konuþtu biirmiz.
"Yakaladýn, evet yakaladýn iþte!" dedik hepimiz yine yüksek sesle...
"Oku bakalým þu cümleyi" dedi birimiz.
Okudu o da :
Bir gün ormanýn birinde, bir aðaç kovuðunda, bir sözcük yavrusu yaþarmýþ da
bizim haberimiz yokmuþ.."
"Yine fazla fazla þaþýrdýk deðil mi?" dedi birimiz.
"Evet, çok þaþýrdýk yine" dedik hepimiz...

Hepimiz birden yanýbaþýmýzdaki aðacýn kovuðuna bakakaldýk.
Koþuverdik, gidiverdik, varýverdik hemen kovuðun yanýna.
Hepimiz birden kafalarýmýzý kovuðun içine soktuk.
Bir de ne görelim :
"Mini minnacýk, ufacýk tefecik bir sözcük yavrusu."
Bize gülümsüyor...
"Korkmadý bizden." dedi birimiz.
"Niye korksun ki?" dedi birimiz.
"Gamzeleri kýzarmýþ elma gibi" dedi birimiz.
"Yanaklarýný güneþ vermiþ hediye" dedi birimiz.
"Gözlerini gül bahçesindeki topraktan almýþ" dedi birimiz.
"Pek de tatlý bir sözcük yavrusuymuþ" dedi birimiz.
Hepimiz : " Pek de tatlý bir sözcük yavrusuymuþ"dedik, gözlerimiz buðulu.
"Durun! Kýpýrdýyor dudaklarý!" dedibirimiz.
Durduk ve izledik dudaklarýný.
Þöyle dedi sözcük yavrusu : "An/ne."
"Evet anne sözcük nerede?" dedi birimiz.
"Evet evet nerede?" dedik hepimiz.
Yineledi sözcük yavrusu acýklý : "An/ne"
"Ben annesi olurum" dedi birimiz.
Her birimiz : "Ben de, ben de dedik."
"Acýkmýþ" dedi birimiz.
Birimiz cebinden bir biberon çýkardý.
"Ben de biberon var!" diye baðýrdý.
"Ýçi boþ ama!" dedi birimiz.
Diðer birimiz : "Buldum!" dedi.
Ve hemen biberonu eline aldý,
yaþam sözlüðünün yanýna gitti,
ve sözlüðü biberona baþlýðýna uzattý.
Ve iþte o an sözlükten bir dolu, bir dolu sözcük aktý biberona...
Ve emzirdi sözcük dolu biberonla yavru sözcüðü...
Yavru sözcüðün karný doydu, doydu, doydu...
Hepimiz çok mutlu olmuþ olmalýydýk ki huzurla gülümsüyorduk,
yavru sözcüðe bakarak...

Sonra yine mýrýldandý yavru sözcük :
"O/ ra /day / dým."
Hepimiz dehþete düþtük,
"Hangisi rüya, hangisi gerçek, hangisi yaþam, hangisi biz" dedi birimiz.
"Ýþte bu sefer çok þaþýrdýk deðil mi?" dedi birimiz.
Hepimiz birden var kuvvetimizle : "Hepimiz birden iþte bu sefer çok þaþýrdýk!" dedik.
Yavru sözcük akýllýca bize gülüyor ve gülmeye de devam ediyordu, yine ayný sözcüðü yinelerken :
"O/ ra / day / dým."
Ve iþte o sýra orman sallandý da sallandý.
Hepimiz ürktük de tespih böceði gibi büzüldük içimize...
Ýþte o sýra yavru sözcüðün bulunduðu aðaçtan bir kalp düþtü yere.
O somurtkan kalplerden biriydi.
Bitkin, baygýn belki de piþmandý.
Sonra diðer kalpler de olgun meyvalar gibi patýr patýr düþtü yere.
"Vay be!" dedi birimiz.
"Yendik deðil mi?" dedi diðer birimiz.
"Çok sevinçliyiz deðil mi?" dedi diðer birimiz.
Hepimiz "Baþardýk!" dedik.
Çok çalýþmalýydýk yine,
Hepimiz oradaydýk ve sonsuzluk el verdiði müddetçe de orada olacaktýk.
Ýçimiz yeni aðaran gün gibi coþkuluydu.
Tam o sýrada :
Birimiz birimize,
birimiz birimize,
birimiz de birimize doðru koþmaya baþladý.
Her þey tatlý bir þekilde silikleþmeye baþladý.
Tatlý tatlý sýrtýmýzý kaþýrken aldýðýmýz zevk gibi silikleþiyordu herþey...
Silikleþti, silikleþti, silikleþti...

Güneþin ýþýðý gözümü kamaþtýrýyordu.
denizin kýyýsýnda kuma uzanmak gibisi yoktu.
Güneþin kaybolmasýna ramak kalmýþtý.
Buz gibi meyve kokteylimden bir yudum daha aldým.
"Sen biraz daha yüz istersen, ben bir süre daha buradayým." diye baðýrdým sevgilime.
Beni duymuþ da anlamamýþ gibi kafa salladý, beline kadar denizdeyken.

Sonra fýsýldadým kendime tebessümle :
"Hepimiz oradaydýk ve gerçekten de çok çalýþmýþtýk..."




Oktay Coþar
Sosyal Medyada Paylaşın: