BEN YARALIYIM SEVGİLİ

zaman ve düþ
içinde ömür eskittiðim
iki sessiz fabrikaydý;
hayallerim ayaklarýmýn dibinde
rüyalarým hüzünlü bir soðuðun
titrek kollarýndaydý.

yavaþ yavaþ çýkýyordu merdivenleri
bir basamak
iki basamak
üç basamak kýrýlýr
hepsi belki
anlatmayacaksýn kimseye
aç býrktýðýn kederlerini.

kovarken bile sevgiliyi
severek baktým arkasýndan
efkarý ýslatýr beni gecenin
öfke þimþeðe dönüþür
sevgide kaç savaþýn mahsumiyeti var
ömrün tüketileceði daha baþka
kaç þiir ve kaç insan?

zeytin dallarý da kýrýlmýþ memleketimde
dallar yapraksýz mevsimlerin cehennemi
kardeþ kardeþ illede matem orucunda
bu yüzden gömerim kendimi kederlerime.

beni zeytin dalý diye yontun
kollarýndan budayýn tüm þiirleri
güvercine benzesin içindeki anlamlar
çekip çýkarsýnlar yüreðime saplanmýþ hançerleri.

ben yaralýyým sevgili
nasýl da katletletmiþiz zaman ve düþleri
kendimizi,kentlerimizi
seni,þiirleri ve düþten zeytin dallarýný
kurban ediyor
kentlerimin ýrmaklarýnda ýþýk tutarken ellerim
gözlerim arýyor kendi gülüþlerini.

Zeki Nurçin


Sosyal Medyada Paylaşın: