illa ki de gözlerim gözüne dikey kalmasýn diyerek’ten
kapattým göz kapaklarýmý tüm dünyaya birden
her anýmda beynimde çalkalanýyor sinsi sinsi gülüþlerin
bir serçe gibi büzülüp de kaldý bu beden
o hasut pençende ezilip de durdu yüreðim her bir azýk ta
bu öyle bir þey ki
hücrede kývranan bir mazlumun canhýraþ günahsýz lýðýnda
ruhumu parmaklýklara sýkýþtýrdýn boþlukta
gözlerim de ise hicran ateþi yandý kýzýllýkta
ellerin titrek hýþýmla sýmsýký sarýlýrken yakama
içinin çýkara durak olan fesadý da her türlü kýllýkta
nedense irkiliyorum teninin tenimde gezinmesinden
hele ki o sahte nefesin
kan aðladýkça içimin içinde fuzuli mazeretlerim
kaypak bir gönlün silik izini sürdürmekteyim
hem de iþ olsun diye
çürük mü çürük bir zeminde
uçsuz bucaksýz bir hiçlikte yol iz ararken
tepetaklak vefasýzlýðýnýn hýþmýna kapýlmaktayým
nankörlük içinde
her çelme yiyiþte de kavrulup ta yanmaktayým
elbette ki bir açýklamasý vardýr her þeyin
bir sebebi de olmalý ki çekilmiyor çünkü ekilen hicranlar
özde eli kolu baðlý kalan sadece ben
Münker Nekir misali sorgu sual þart oldu vicdanýma
birde saflýðýmýn altýnda ezilen hüsraným kanar
Kimine göre bu bomboþ bir feryat
kimine göre de çöplüðe bile deðmez varlýðýn
tartsan bir ceviz kabuðu kadar gelmezmiþ bu mesnetsiz aþk
kimilerine göre ise de yakýlmasý elzem olan hayalimsi bir meþk
çok mu çok hüzünlü vuslatý tutamayan þu gönül
sanki bir arap çorbasý kývamýnda kavramlar
sanki de bir berduþ aleminde
baþa örülen çoraplardan da bihaber
kefensiz ölüme hazýrlanan
kurbanlýk koyun misali mecbur gibiyim
veya dað baþýnda kör kurþuna diziliyor sanki de bedenim
hep bir yerler de çakýlý kalýrken yüreðim
birilerinin dürtmesine kalýverdi þu garip belleðim
oysa ki
tüm kalleþliðe bir sýkýmlýk mermi olmalýydý yüreðim
gez göz arpacýðýn önüne düþmeliydi sahte ilgiler
keskin niþancý gibi tek vuruþta
þah damarýna tam on ikiden denk gelmeliydiler
felaket zincirine iðreti bir halka olmuþ tüm iliþkiler
topraðýn altýnda ki betona gömülmeliydi ki o beden
cürmü kadar yok olmalýydý gözlerden ýraða
su ve ateþ kadar ayrýkmýþýz meðer
nasýl fark edebilirdim ki oyunlarýný göremeden
ve karanlýk bulutlarýn o zahiri ve kaypak örtüsünden
sezgiler delil sayýlmýyor ki
yýkýldým artýk özü bulandýrýp da gitti hainlik
tüm benliðimle de diz üstü çöküþte de yýkýldým
aþka kapalý kalan duygularýn
hep vuslatý kovmasýndan ben býktým da çok usandým
bu sebeple ellerim tetikte sabýrla beklerim
kahpe davranýþlarýn o zifiri karanlýðýnýn içinde
bilinçsiz ve kayýtsýz aptalca bakarým
kaybettim içimde ki o saf hayalimi
gel de þimdi dokun gönülde ki kokuþmuþ bu sevgiye
dokun ki
görebilesin nasýl da çürümüþ ölü bir beden olduðumu
illa ki kalbimi parça parça eden o vurdum duymaz lýðýnda
idamlýða namzet ettin yaðlý urganýnýn soðukluðu sarýnca boynumu
gel de gör ki
insanlýða aç ruhum
nasýl da cendere içinde acý bir çýrpýnýþ ta erimekte
gör ki ne hal içinde kaldýrýp da attýðýn
zehrinin tesiriyle de tüm emekler gömülmekte
zebaniler bile yapmadý ki senin bu yaptýðýn
ben ruhsuz o bedeninin içinde bir palyaço gibiyim
herkes gibi gülüp de aðlayamam
içim kan aðlarken yüzden sýrýtmak bana elzem
kapandý umut içinde ki düþ kuþlarýnýn kafesinin kapýsý
o nankörlüðünün doðduðu vefasýz ve kalleþ gün
birden mum gibi söndü bu aþkýn o görkemli iþvesi
dön de git istersen sýrtýný dönerek sevgi bahçemden
yüz yüze ölebilecek mertlikte olabilmekten
çok önceden zaten çýktýn sen
bana sýrtý dönük olan bir namerde
vuracak kadar kancýk olamam ben yaptýðýn gibi
belki de bu sayede günahlarým kaldý o nankör bedeninde...
(26.01.2017) AZAP...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Sonrada görme görsen ne olur! -Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin mucizesi… VATAN ELDEN GİDİYOR...! Ahlak güzel , olmalı! Bir nebze gönül “emek-güven-vefa-sevgi ve dostluğu” taşımıyorsa aşkı göremez... -Bir sen göl misali toplandın yüreğim de… -Dert üstüne dert sundun… Nerde kaldı Hakka verdiğin söz... Bıçak sırtı duygular, doğruyorlar içimi! Affet beni baba ne olursun, anla oğlunu!