herkesin bir hikayesi vardır

herkesin, bir hayat hikayesi,
vardýr, ömür treninde...
kimileri anlatýr
susar kimileri de,
ufka bakar, mütemadiyen
dalgýndýr dakikalar
geçmek bilmeyen zaman
taþ gibi oturur yüreðine
beklersin bir dost selamýný
umudun aydýnlýk çizgisinde
sen hiç konuþtun mu kuþlarla
aðaran þafaklarda
ve... sen hiç içine yaðdýn mý
dolu taneleri gibi
bilemezsin, beklemenin saadet
kapýsýný, duygular alarm verse de
huzur, ümide kucak açan ve
karanlýklarý yýrtan þafaklarda doðar
konuþan bir çift göz iþarettir artýk,
ve bir yürek sýzýsý vardýr
hiç dinmeyen saat gibi
gönlündeki çizgide...
diyorum ki;
herkesin kendine yazmasý gereken bir mektubu olmalý.
okurken yüzünün kýzarmayacaðý…
iþte gidiyorum artýk,
dönüp arkama bakmadan,
Ah! hatýralar...
ýzdýrap verse de, usandý!
bezdi canýndan, bu can!
nasýl istersen öylece hatýrla!
canýn ne isterse söyle bana!
beni, bende bulamazsýn artýk,
o eski ben"ben"deðilim,
çekip çekiþtir, fýrlat uzaða!
dedikodu yap, arkamdan
piþman da deðilim.
ne olur, bir gül
kýrýk bir kalp
yitik bir umut
üç beþ damla
þairce figan
miadý dolmuþ
kendiyle baþ baþa
hayaller ülkesinde mazruf
yüreðine tuz basan
ben.....
kýrýk,dökük bir adam
benden geriye kalan,
küçük bir armaðan....
anladým iþte;
keskin bir kýlýç vücuda girdi mi
belki bir vuruþta götürür seni.
ama, keskin bir dil gönle deðdi mi
onmaz bir yara açar , örseler beni...
yusuf erdoðan

Sosyal Medyada Paylaşın: