Bütün her þeyi öldürdüðünde parmaklarýmý öp. Çýðlýklarýmý kulaklarýna bastýr. Geçmiþi göðsüne gömdüðünde ismimi fýsýlda Ve ben geçmiþin silik fotoðraflarýndan göz kýrpýyorken Sen geçmiþ olacaksýn Sessizlik dinecek Ve ben seni kapýlarýn demir kulplarýna asarak unutacaðým. Gülümsemenin serili olduðu gün dönümlerinde Aksi bir notayla tüm þarkýlarda aðlatacaksýn belki beni Fakat ben senin isminin salýndýðý kaðýtlarý çoktan yakmýþ olacaðým Bütün her þeyi unuttuðunda avuçlarýmý hatýrla. Gidebildiðimiz tüm uzaklýklar ayný yuvarlaðýn içinde dönerken kendi içine kaçtýðýný sanma. Gidebileceðin hiçbir yer yokken , Saklandýðýn tüm battaniye altlarýndan suretin tanýnýr. Sesin duyulur, Hýçkýrýðýn hissedilir. Unutulabilecek hiçbir yer yoktur. Ben giderken unuttuðun yerlerden anýmsa, Kýrýk diþlerim, dikik bileklerim, Kareli bir gömlek tüm deniz mavilerinde kayýp, akþam kýzýllýðýnda inadýyla. Düþen þehirleri öp, Sevdiðin adamlarýn yokluðuna aðla ve öldür bedenimi. Kaybedecek bir ruha sahiplik edememiþken yuvam, Tüm þiirlerin yolunda öldüðüne þahitlik ettim. O yüzden her þey kafi faniliðime
Sosyal Medyada Paylaşın:
doruk demir ürüncü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.