çocuklar büyüdü sevgili. nereye gitsen sen de büyüdün, ve benim kýrýk kapýlý odalarýmda büyüdün halbuki. adýný yazmýyorum artýk sen imza atmayý öðrendiðinden beri sanatýmý açýklamaya mecalim yok artýk... bütün gitarlar bir çöp kolisine dönmüþçesine akorlarý bozuk. sanatçýlar darmadaðýn, gittiðinden beri. her biri odamýn sessiz köþelerine asýlý. sevmeyi beceremediðim ancak çokça alýþtýðým parmaklarýmdan yazýyorum bir yaz öðlesinde. gülüþünü anýmsamýyorum artýk, tam on yýl oldu üstelik. aklýmýn kuytularýndan sesleniyorlar sana. yemin ederim o çaðýran ben deðilim, içimdeki ters gömlekli. ayakkabýlarýn kýyafetlerin en çok da gülüþlerin konuk oluyor rüyalarýma. sadece bazý zamanlar. onlar henüz terk etmedi beni. yüzyýllarca bir kadýn yazdýrabilir mi aptal bir adama ? yoksa adam mý çok aptal ? ya da aþýk!? acý yok. hüzün yok. korku yok. paramparça ruhumun kandan arýndýðý sessiz,duru bir yalnýzlýk. artýk yalnýzca yalnýzlýðým çaðýrýyor seni. yemin ederim o ben deðilim. üstelik karmakarýþýk, süslü nesirler de yazamýyor parmaklarým artýk seni nasýl, neyle çaðýracaðýmý bile bilmiyorum, özür dilerim. seni çaðýrmaya yetecek bir sesim dahi yok üstelik. her þeyin büyüdüðü bu küçücük dünyada ben hala küçücüðüm. sen yine köþe baþýnda duran heybetli ve narin! gülüþünde unuttuðum bir aklým var, görüyorum ki o hala orada. ancak zombilerin yaþadýðý bu dünyada akýlsýz dolaþmak hiç de zor deðil. bitiþ çizgisi henüz yakýn bile deðil ömrüme. lütfen o köþe baþýnda bekle ve büyümeye devam et , çünkü ben sana senin hiç gitmediðin þehirlerde þiirler yazmaya devam edicem. korkma sen kesinlikle okumayacaksýn. yýldýzlara bakýp " beni unutma" dileklerimi hiç duymayacaksýn. büyüyen o çocuklar bizdik sevgili. sen büyüdün mü bilmem ama ben her notada seni yazan o aptal küçük adamým. unutma beni fakat artýk terk et beni.
Sosyal Medyada Paylaşın:
doruk demir ürüncü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.