Yalnızlığım

Herkesten uzaklaþýp, çekildim bir kenara,
Kimse görmesin diye, gözyaþýmý sakladým.
Çok uðraþtým yine de döndüm susuz pýnara,
Ýstemeden gönlüme bütün derdi yükledim.

Diyemedim kimseye inan ben de halimi,
Rabbimden baþkasýna açamadým elimi,
Durumumu görenler dedi acep deli mi?
Yaradan’a güvenip, hep sabýrla bekledim.

Gecenin sessizliði gönlümün yâri oldu,
Böyle sükût içinde gözüm rüyaya daldý,
Uyandý bir ses ile rüyada yarým kaldý,
Sýkýntýmýn üstüne bin bir tane ekledim.

Aylar yýllar geçti de, bekledim gelir diye,
Gözüm yollarda kaldý, gelmedin bilmem niye,
Kalbimde saklý kaldý verdiðin o hediye,
Her seste yola çýktým, her tarafý yokladým.

Dertli bu efkârýný hiç kimseye diyemez,
Türlü-türlü libasýn birisini giyemez,
Dünya nimetlerini sensiz artýk yiyemez,
Senin için katlandým, bir çok zoru hakladým.

ERDEMLÝ-13 Ocak 2017 Cuma
Cafer AKSAY

Sosyal Medyada Paylaşın: