GÖZLERİN GÖZÜME DEĞDİĞİ ANDA

Zamanýn en kuytu vaktinde geldin
Kalbim paramparça gözlerim taþkýn
Bir tatlý bakýþla yüzüme güldün
Ýzbede umutsuz gezerken, þaþkýn


Yeni doðan güne heves bitmiþken
Benliðim cismimde yitip gitmiþken
Mutlu günlerime veda etmiþken
Kendimden bir haber yaþarken, düþkün


Ne halden bilenim ne özleyenim
Benimle mutlanýp hem sýzlayaným
Kalmadý ardýmda yol gözleyenim
Kahreden yoksunluk baþýmdan aþkýn


Takatim tükenip yoksunken fer*den
Son çare bir medet beklerken pir*den
El verip kaldýrdýn düþtüðüm yerden
Cana þenlik oldu doyumsuz meþkin


Gözlerin gözüme deðdiði anda
Taptaze filizler boy verdi canda
Zemheri ayazý kaldý bir yanda
Baharda kükreyen sel oldu coþkun


Pembeye boyandý dünya gözümde
Hüzün tutunamaz oldu yüzümde
Adýn umut diye çaðlar sözümde
Hayata döndürdü bitimsiz aþk*ýn


Dertlerden azade günler getirdin
Fikrimdeki naçar hali bitirdin
Sevdanla baþýmý göðe yetirdin
Açýnca kapýyý gönlünde köþkün




Sosyal Medyada Paylaşın: