Þimdi sen yoksun! Sensizliðe katlanmak var Uðruna düþünceler eskitip gönül yükünü sýrtlanarak uçan kuþlardan dahi ahvalini sormak var. Mutluluktan bîhaber, Gözyaþýmý sýzdýrýrken gönlüme umutsuzca aynalara bakmak var.
Þimdi sen yoksun! Dualarla, kanat çýrpýp gönlümden Bir kuþ misali hayâline konmak var Ve yalnýz baþýma sofralarda, Aþ yutarken, taþ yutarcasýna acýyla yutkunmak var Böylesi hicran yangýnýnda sensizliði soluyup Ýçten içe erimek ve yanmak var
Þimdi sen yoksun! Herþeyden vazgeçip , tüm renklerini soldurup zamanýn Sensizliðin günbatýmýna kendini býrakmak var
Sen yoksun Denize ulaþamayan nehirler gibi Öylesine, belirsizliðe akmak var. Anýlarla avunup ümidin limanýnda sessizce, Hüzün dolu gözlerle senden Son bir medet ummak var.
Þimdi sen yoksun Sensizlige katlanmak var ...
Ayþegül BAHÇECÝ 24.01.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül bahçeci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.