YÂR ONBEŞİNDEYDİK
YÂR ONBEÞÝNDEYDÝK
Yâr ile küsüþtüm; bozuldu aram,
Bir kez açýldý ya; kapanmaz yaram.
Sancýlarým arttý, ben kime soram?
Gönül köprüsünü, neden ki yýktýn?
Yâr, onbeþindeydik, ne çabuk býktýn!
Çok da severdin o bakýþlarýmý,
Nasýl unutursun, tutuþlarýmý.
Alýp da götürdün, benden yarýmý,
Gönül köprüsünü, neden ki yýktýn,
Yâr, onbeþindeydik, ne çabuk býktýn!
Ne dalgalanýrdý, esen yellerde,
Daðýlýp giderdi benim ellerde,
O saçlarý, yiðit çok da özler de.
Gönül köprüsünü, neden ki yýktýn?
Yâr, onbeþindeydik, ne çabuk býktýn!
Hiç ümidim yok ki, benim yarýna,
Yine geldim iþte, o mezarýna.
Biraz aç da saram, yanýk baðrýna,
Gönül köprüsünü, neden ki yýktýn?
Yâr, onbeþindeydik, ne çabuk býktýn!
24.01.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet SEMERCİO. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.