Bir hayli zaman oldu göðüs kafesimde kanat çýrpan kuþlar göç edeli. Bu bahar geri dönerler mi ki? Kim bilir! Belki de viþne çürüðü bir sevdadýr bizimki, Dudaðýmýn kenarýnda duru rengi. Gitmelerin de bir anlamý olmalý En az beklemek kadar. Öylece durup bekleyen ben miyim? Yoksa hayat mý içimden sessizce geçen! Nerede kalmýþtýk diyemeyecek kadar yorgun, Yeniden baþlayamayacak kadar cesaretsizim. Aynada gördüðüm benim yüzüm mü? Ya bu eller?! Ne zaman içimde bir sevinç belirse, Usulca kenara çekiliyorum. Bir mucizeye bakiyorum zaman zaman Öyle can buluyorum.
Nefes almaksa yaþamak, Þükür, elhamdülillah!
Gülay Bulut Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulay Bulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.