ARTIK YORULDUM
ARTIK YORULDUM
Akýp gider zaman, avuçlarýmdan,
Senin yokluðunsa, daha bir hiçran.
Ah þu benim ansýz, duygularýmdan;
Silemedim seni, bil ki vicdansýz.
Bir bakmýþým varsýn, bir baktým ki yok,
Ýnan bu sevdanýn, bir çaresi yok.
Git eylemem seni, eylemem seni!
Boþa yeminlerin, bir deðeri yok.
Öyle söz vermiþken, nasýl cayarsýn?
Olur olmaz þeye, hemen kanarsýn.
Ayrýlýðý kolay sanma zeynebim
Bir gün bile geçmez; beni ararsýn.
Yalvarýrým sana, yalvartma beni!
Daha söylenecek, söz mü kaldý ki.
Dermansýz acýlar, býraktýn gittin,
Þu kýsacýk ömre, hiç deðer miydi?
O gün ayrýlýrken, sanki mutluydun,
Bense ne sevdalar ile doluydum.
Þu canýmý da al, artýk yoruldum,
Gönlünü aðlatan, hatýram olsun.
21.01.2017
MCÝO
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.