nicedir aþký yazýyorum yapraklarýný koparmaya kýyamadýðým papatyalara olan aþkýmý bilmeyen de yoktur buralarda ve tarlalarda salým salým salýnan gelinciklere aþk için yaratýlmýþ gibiyim bütün yollar aþka çýkýyor diyor ruhum ýsrarla
bu soðukta buz daðýna dönüþen nefesim bile kesiþiyor sýcacýk aþk kavþaðýnda kâh gölde yüzen ördeklere özeniyor kâh aðzýnda ceviz taþýyan kargalara hatta yerde azýcýk biriken kara buralara kar yaðmadý soðuktan baþka dercesine alýp yüzüme sürerken þuncaðýz karý mutluluk yaðmurlarýndan ölüyorum
bir çocuðun gözlerindeki gülüþe âþýk oluyorum üþüyen ellerini baðrýmda ýsýtmak kýzaran burnundan öpmek istiyorum aþka âþýk olurken babamýn o küçük kýzý oluyorum yeniden avuç içlerimde güçlenen dualar ve yüreðimi esir alan sevinç gözyaþlarýyla...
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.