-Vakit artık tastamam...
AZAP
-Vakit artık tastamam...
her birlikteliðimiz de
vuslata sen hep nazar oldun
sus pus içinde kaldým ki bu ne iþ
ayrýlýðýmýz da ise Zeliþ
sýrlý hayatýmýza da
meçhul ve karanlýk bir mezar oldun
bel hep künde
hiç gülmedik ki her anýmýzda
bana hep kötü bir kabus taþýdýn nedense
her günümde de hep çýkartýn karþýma
yepyeni bir hadise
bir çöze bilseydim
senin hak ve hukukun ne
deseydin ben beceremem aþký sevdayý
ve vefayý
sevgimin kör gözüne aldanmazdým belkide
ki bu vuslatýnýn sonunun olmadýðýný bir bilebilseydim
aþkýna hiç konar mýydý ki bu yüreðim
hasut’un keseri hep kendine
nefsinin þaftý çýkara köle olduktan sonra
gel de duy duyabilirse lalýn dilinden bir hoþ seda
hiç uykumu kalýr bu ikircikli sinsi ortamlarda
bir anda da kaydý
yýldýz yýldýz yokluða doðru yelken açtý
ipini tutmak isterken sevginin
ayýn karardý ve güneþin de ýsýdan caydý
ömrüme bulaþtýðýndan beri
Kafdaðý’ndan da ötelerde umutlarým kaldý
oysa hep açýk koydum gönlümün kapýsýný
þimdi tam da zamaný
hüznü kucaklayan hasret duygularýmýn
özün özümle hepte kavgalý hisler deydi
oysa ki þahsýmýn
þu garip yüreði
senden hoþ bir sarhoþluk istemekteydi
hiç hak etmemiþken teklettin
ardýn sýra ucu ucuna zor ekletin
hep isyan zeban isini tepindirtip durdun alnýmda
ter þýp þýp becayiþ
kancýk dalgalarýn alabora etmeden önce
ar ve hayasý ile sana yanaþtý gemim
vefasýz kýyýnda büzüldük be Zeliþ
çok erkenden geçirdin sen boynuma urganý
baþtan beri közünde ben oldum aþkýn kurbaný
vakit artýk tastamam
der
çok geç kalmýþ olsa da þu yüreðim
demek ki dedim bu kötü bir kader
bitti unum asýldý eleðim
ihanet çemberine artýk dayanamam
beton olacak bir gün o nankör vücudun
bak iþte buz kalýbýna döndü benim nevrim
ben sana yeter hep yapma demiþtim
bil ki dönülmez yol taþýna kazýndý adýn zeliþ
oysa ki ben en az "Mecnun" kadar seni sevmiþ
ve "Ferhat" kadar da ömrümü sana feda etmiþtim...
(20.01.2016) AZAP...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.