Aþkýn en güzel yaný Belki aþkýn kendisi Belki de aþkýn büyüsü
Þiir diyordun dün gece incir aðacýnýn altýnda Sen inciri sevmezsin bense sensiz durmayý Ýncir ; Sert, taþ gibi bir þey Zaten düþtüðü toprak kaya gibi Sabreder, önündeki engeller bir bir yumuþar Ve çatlar, gün ýþýðýný alýr Suyu çeker buluttan Sýcaðý sýcaðýna yeþilden sarýya Sarýdan kýrmýzýya Sonra kararýr ve çatlar Bir Gül tomurcuðu gibi,
Þiir diyordun ;
Naz: Þiir yüreðin sesidir Naz: Anlatamadýðýn duygularýn yazarak açýða çýkan hislerin versiyonu Naz: Aslýnda aþýklar þiir yazar Naz: Kalbine acý býrakan Naz: Bazen tatlý bazen acý Naz: Bazen buruk bazen sevimli Naz: Bazende mutluluk bu mu dediðimiz Naz: Sevmek güzel Naz: Her þeyi sevmek Naz: Yüreðinden, içinden Naz: En güzeli Naz: Sevilmenin en hoþ olaný sevildiðini bilmek Naz: Ýnanmaktan baþka çare yok Naz: Yoksa mutluluk yok Naz: Yoksa aþk yok Naz: Ya da kendini kandýrmak!
Sosyal Medyada Paylaşın:
fuzuliM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.