Acýlarýmýn içi rehin
Ýçimin duvarlarý öfke.
Alýþamadým ki
hala acemiyim bu ayrýlýða.
Gülerek caným diyordun ya her seferinde bana .
canýn içimde kaldý,
kokun ellerimde.
Gözlerin gözlerimde.
Nefesim seni çaðlýyorken deli deli
tam da sana çýrpýnýrken yüreðim
bekle beni.
Yaðmalanmýþ gecelerimin hüznünü
bir bohça gibi sýrtýma vurarak,
Tutkumu, öfkemi tutuklandýðým
gözlerinin rengine boyayarak
geliyorum sana.
Biliyorsun,
Hiç saklamadým duygularýmý,
Seni sevdiðimi,
Hep sevgini taþýdýðýmý.
Uzaklarda olsan da
hep seni yaþadýðýmý
Gözlerinin gizlerindeki güzelliði unutmadýðýmý,
Kuþatma altýndaki düþlerimi,
Düþlerimdeki gülüþleri
senin kanatmayacaðýna inandým.
Seni anlatmak için kýrdýðým bütün kýrýk
cümleleri onaracaðýma söz veriyorum.
Rotasýný kaybeden bir gemiyim ben.
Utangaçlýðýmý, güçsüzlüðümü,
Üzerini yalanlarla örttüðüm hatalarýmý býrakarak,
Acý ve gözyaþýný unutarak
umutlarýmýn da ellerinden tutarak
Sana sýðýnmaya geliyorum.
Gün doðarken düþtüm, senin ardýndan yola.
Ruhum yokluðuna kul, kalbim mavine köle.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.